Әлифбалы балачак

Тел дигән дәрья бар, Дәрья төбендә мәрҗән бар. Белгәннәр чумып алыр, Белмәгән карап калыр. Нәкый Исәнбәт

Алмаш-тилмәш өч күз яна: Яшел, сары һәм кызыл. Урамда исән йөрергә Булыша ул көнозын

Агач түгел – яфраклы, тун түгел – тегелгән, кеше түгел сөйли

Что за зверь такой лесной? Встал ка столбик под сосной. И стоит среди травы Уши больше головы.

Берсе көнне ярата, Берсе төнне ярата. Икесе дә дөньяга Якты нурлар тарата

Утырабыз урманда Ап-ак эшләпә киеп. Киптерә дә, кыздыра да Кешеләр безне җыеп

Әлифба, әлифба, беренче битеңне Ачкан көн хәтердә зур бәйрәм шикелле. Иң якын дустыбыз булдың син гел безнең Һәр хәреф елмаеп әйтте үз исемен. Һәм алар бик матур сүзләргә әйләнде Сүз төзеп укуы кызык һәм күңелле. Әлифба, әлифба китәсең бит инде Җыр итеп җырлыйбыз иң соңгы битеңне.