Урок-памяць Не карайце маўчаннем (па аповесці В. БыкаваАблава)

Мэта: аддаць даніну памяці бязвінным ахвярам сталінізму; акрэсліць вытокі бездухоўнасці ў грамадстве; выказаць адносіны да працэсу раскулачвання і агульнай калектывізацыі, стану спецперасяленцаў у лагерах; развіваць зацікаўленасць вучняў да творчасці В. Быкава

Мабыць найбольшае зло ў нашым жыцці – спрадвечнае наша бяспамяцтва. В. Быкаў

Дайце мне крыж – Не карайце маўчаннем. Не, не змаўчыш перад тым развітаннем Што прынясеш да людскога парога. Тое ўзнясецца да самага Бога Дайце мне крыж – Не карайце маўчаннем Час не прыйшоў для майго спачывання. В. Вабішэвіч

1.Што цягне Хведара Роўбу ў родныя мясціны? 2.Як жа сустрэла родная зямля ўцекача з таго свету?

3. Што ж убачыў Хведар у родным Нядолішчы? 4. Але заставалася апошняя надзея на сустрэчу з сынам. Размова з незнаёмым калгаснікам стала кульмінацыяй Роўбавай эпапеі. Чаму? Што ўсхвалявала Хведара? 3.Што ж убачыў Хведар

5. Прасачыце, як адбываецца дэградацыя Міколы. 6. Што вы разумееце пад выразам выракся, адмовіўся ад бацькі?

7. Да якой думкі падводзіць нас аўтар, расказваючы нам гісторыю бацькі і сына? 8. І ўсё ж Хведар нават у апошнія хвіліны жыцця імкнецца апраўдаць сына. Чаму?

9. Чаму Хведар прымае рашэнне не здацца ўладам, а загінуць у багне? 10. Давайце паспрабуем знайсці адказы на пытанні, якія так і засталіся для Хведара нявырашанымі. Завошта? Чаму?

Урок-памяць Не карайце маўчаннем (па аповесці В. БыкаваАблава)