Смаргоншчына – калыска для многіх таленавітых людзей… Мечыслаў Карловіч Віктар Роўда Уладзімір Церабун Алесь СалагубУладзімір Някляеў Арсень Ліс

Родам з Мядзельшчыны, ён палюбіў Смаргоншчыну і звязаў з ёй свой лёс. Вёска Солы стала для яго тым куточкам, дзе ён пусціў свае карані, дзе жыве і працуе зараз. Марян Дукса

Залессе г. Міхал Клеафас Агінскі

Купаюцца у сонечнай лагодзе Палеткі навакольныя і лес. З былога паўзабытага стагоддзя Плыве крыніцай чыстай паланэз.

Малая радзіма Ўладзіміра Някляева – мястэчка Крэва. Адсюль бярэ вытокі яго паэзія, вельмі прыгожая,прывабная сваей унутранай глыбінёй і музычнасцю слова.

Родны мой горад, любоў мая, Казка кахання чароўная. Ты, калі ласка, чакай мяне З кожнай дарогі, са шляху расстайнага.

Светлы і чысты, Як ветразь надзеі, Горад вясны маёй.

Толькі б чакалі ў горадзе гэтым, толькі б нас помнілі.

Ані забыць, Што тут высновы Тваей крыві, Тваей радні. Трывала прарасці нанова, Адчуць балюча карані.

Смаргонь, Смаргонь, Смаргонь З табой мая надзея, З табой мая любоў Адна на ўсёй зямлі.