Джигкаев Шамиль ПРÓКЛЯТЫЙ АНГЕЛ отрывок из трагедии Перевод на русский язык Дзарасовой Б.Н.

Историческая справка Действие трагедии разворачивается в конце XIV века, когда татаро- монголы достигли наивысшего могущества. Очень часто доблестные воины Алании плечом к плечу со славянскими братьями сражались против кровожадной Орды.

Уæззау рæстæг... Цъæх арт æмæ фæздæг Гуылфæн кæнынц. Ызнæт бæхты мыр-мырæй Ыскъуыйы арв. Сæ цæфхæдты бын зæхх Хъæрзгæйæ ризы. Хотыхты зæллангæй Ныккæрзы зæрдæ. Зонд цы скодта хорзæй,- Хæрам сæ пырх кæны. Хæты мæлæт, Æмæ цæуы йæ фæстæ дуне сæфтмæ, Фæдисау хъуысы хъæр æмæ цъæхахст... Тяжкие времена… Синий огонь и пламя Клубятся. От лошадиного храпа Разрывается небо. Под их копытами Стонет земля. От звона оружий Разрывается сердце. Все, что сделано разумом Враг уничтожает. Бродит смерть, Оставляя за собой пустоту. Отовсюду слышны плач и причитания…

Уæззау рæстæг. Тызмæг дуне. Ызнæт. Ныййарæг зæхх! Цæсты сыгау цъæх арвæй Æрхаудтæ ды æдзæм талынгмæ. Рухс Æмæ сыгьдæгæй стъалыйау æрттывтай. Куы дыл фæзынд фыццаг адæймаг, уæд Æрыгон мадау нал æфсæстæ цинæй, Рæвдыдта дæу йæ зæлдаг тынтæй хур. Зылд рæстæджы цалх йемæ хаста амонд, Фæлæ ныссаст хæрам-дуртыл кæмдæр. Дæ фырттыл бафтыд сæфты зыд. Фыдæхæй Кæрæдзи тонынц. Нал æнцайы хæст, Æмæ хъæрзы уæззау цæфтæй дæ зæрдæ, Æз ын æхсын йæ хъæдгæмттæ цæссыгæй, Фæлæ сыл туг кæлы, æмæ хæрам Хæссынц. Кæм сын ис хос æвдадз?.. О адæм! Уæ мад у зæхх, уæ царды хур, уæ фарн, - Йæ зæрдæ йын цæмæн фæкæнут дихтæ?! Уæ уидæгтæ цæмæн хæрут зыдæй?.. Тяжкие времена… Жестокая жизнь… Горе… Родимая земля! Как светлая слеза Из сини неба ты упала в тьму, Сверкала как полночная звезда. Когда на тебе появился первый житель, Ты радовалась как молодая мать, Тебя ласкали шелковые лучи солнца. Крутилось колесо времени, принося с собой счастье, Но оно разбилось о вражеские камни. Твои сыновья от жадности озверели. В ненависти Истребляют друг-друга. Идёт война без конца, И стонет от тяжести ран твое сердце. Я их обливаю своими слезами. Но по ним кровь идет и раны сочатся. Быть может, исцелит тебя живая вода? О люди! Земля – ваш отчий дом, ваша жизнь, достояние,- Зачем разрываете на куски ей сердце?! Зачем обрубаете варварски свои же корни?

Æз дæн бæсты фарн. Бацыд зæхх мæ хуызы, - Йæ рыст, йæ тыхст, йæ сагъæстæй хъæрзын. Фæлæ уынын: нæ фарнимæ кæмдæр Тæхгæ-нæргæйæ урс барæг æрцæуы. Йæ рахиз къухы хуры тынæй кард, Уый дунемæ Амраны зынг æрхæссы... Я – земная благодать, я в образе земли,- От её боли, чаяний, скорби стону. Но жду Спасителя я вопреки всему В образе всадника в белом одеянии, Который в правой руке держит меч от лучей солнца. Он принесет на землю божественный свет.

Фыдгæнджытæ! Рæстаг тæрхон уыдзæн, Тæрсут фæсмонæй судздзыстут! Лæгмартæ, Нырризут! Тагьд уæ фæстаг бон уыдзæн. Мæнгард, хуыснæг, бæстæсафæг, уæйгæнæг, Æз уæ уынын, кæд талынг у, уæддæр, Æз уын кæсын уæ сау фæндтæ уæ ныхыл, Æмæ куы ссудза боны цырагь, уæд Уæ сау хинтæ æртыхсдзысты уæ сæртыл... Злодеи! Ждет вас праведный и честный суд. Бойтесь – и горите от раскаянья! – Убийцы, Трепещите! Скоро будет ваш черед. Лжец, негодяй, вор и предатель, Даже в темноте я вас вижу насквозь, Я читаю ваши темные мысли, Но когда зажжется свет истины Ваши грехи падут вам на головы…

О Хурзæрин, æнусты фарн æрхæсс! Æрцæуæд нæм рæстдзинад æмæ амонд! О, новая заря, свети народам! Пусть воцарится счастье и свобода!