ЭРНЭСТ ХЕМІНГУЭЙ 21 ліпеня чэрвеня 1961

21 ліпеня 1899 г. у Оўк-Парку, прыгарадзе Чыкага (штат Ілінойс), нарадзіўся Эрнэст Хемингуэй. Бацька будучага пісьменніка – Кларенс Хемингуэй (урач-тэрапеўт), маці – Грейс Хемингуэй (былая оперная спявачка). 21 ліпеня 1899 г. у Оўк-Парку, прыгарадзе Чыкага (штат Ілінойс), нарадзіўся Эрнэст Хемингуэй. Бацька будучага пісьменніка – Кларенс Хемингуэй (урач-тэрапеўт), маці – Грейс Хемингуэй (былая оперная спявачка). Будучы пісьменнік вырас у Оўк-Парку, вучыўся ў мясцовых школах, актыўна займаўся спортам. Будучы пісьменнік вырас у Оўк-Парку, вучыўся ў мясцовых школах, актыўна займаўся спортам. У 1917 годзе Хемінгуэй заканчвае школу ў Оўк-Парку і пераязджае ў Канзас-Сіці, дзе працуе рэпарцёрам у газеце «Star». У 1917 годзе Хемінгуэй заканчвае школу ў Оўк-Парку і пераязджае ў Канзас-Сіці, дзе працуе рэпарцёрам у газеце «Star». Асноўныя даты з жыцця і творчасці пісьменніка Э. Хемінгуэй, 1890 г. Дом у Оўк-Парку

1918 – Хемінгуэй уступае ў транспартны корпус Амерыканскага Чырвонага Крыжа і ў маі едзе на фронт у Італію. У ліпені – цяжка паранены ў ногі, тры месяцы ляжыць у шпіталі ў Мілане – Хемінгуэй уступае ў транспартны корпус Амерыканскага Чырвонага Крыжа і ў маі едзе на фронт у Італію. У ліпені – цяжка паранены ў ногі, тры месяцы ляжыць у шпіталі ў Мілане – 1920 – вяртаецца ў ЗША, часта мяняе месца жыхарства (Оўк-Парк, Таронта ў Канадзе, Чыкага), працуе у газеце «Таронта дэйлі стар» і ў часопісах – 1920 – вяртаецца ў ЗША, часта мяняе месца жыхарства (Оўк-Парк, Таронта ў Канадзе, Чыкага), працуе у газеце «Таронта дэйлі стар» і ў часопісах. Пасля ранення Хемінгуэй у вайсковай форме, 1918 г. У шпіталі АмерыканскагаЧырвонага Крыжа, 1918 г., Мілан

1921 – пісьменнік ажаніўся з Хэдлі Рычардсан і ў снежні пераехаў у Еўропу – пісьменнік ажаніўся з Хэдлі Рычардсан і ў снежні пераехаў у Еўропу – жыве ў Парыжы, у сакавіку ў якасці карэспандэнта «Таронта дэйлі стар» асвятляе Генуэзскую канферэнцыю, у верасні накіроўваецца на Блізкі Ўсход, у лістападзе прысутнічае на Лазанскай канферэнцыі – жыве ў Парыжы, у сакавіку ў якасці карэспандэнта «Таронта дэйлі стар» асвятляе Генуэзскую канферэнцыю, у верасні накіроўваецца на Блізкі Ўсход, у лістападзе прысутнічае на Лазанскай канферэнцыі – у студзені ў часопісе «Паэтры» публікуюцца шэсць вершаў, у сакавіку ў часопісе «Літл рэвю» – шэсць празаічных мініяцюр, а ў ліпені выходзіць першая кніга Хемингуэя – «Тры апавяданні і дзесяць вершаў» – у студзені ў часопісе «Паэтры» публікуюцца шэсць вершаў, у сакавіку ў часопісе «Літл рэвю» – шэсць празаічных мініяцюр, а ў ліпені выходзіць першая кніга Хемингуэя – «Тры апавяданні і дзесяць вершаў». Хемінгуэй з сынам

1924 – у студзені ў парыжскім выдавецтве выходзіць кніга празаічных мініяцюр Хемінгуэя «У наш час», у якой увасобіліся дзіцячыя ўспаміны пісьменніка – у студзені ў парыжскім выдавецтве выходзіць кніга празаічных мініяцюр Хемінгуэя «У наш час», у якой увасобіліся дзіцячыя ўспаміны пісьменніка – у нью-йоркскім выдавецтве выходзіць раман пісьменніка «І узыходзіць сонца» – у нью-йоркскім выдавецтве выходзіць раман пісьменніка «І узыходзіць сонца» – развод з першай жонкай, жаніцьба з Палінай Пфайфер, у якую Хемінгуэй вельмі моцна закахаўся; выхад у Нью-Ёрку новай кнігі пісьменніка «Мужчыны без жанчын» – развод з першай жонкай, жаніцьба з Палінай Пфайфер, у якую Хемінгуэй вельмі моцна закахаўся; выхад у Нью-Ёрку новай кнігі пісьменніка «Мужчыны без жанчын» – 1929 – наведванне Кубы, вяртанне ў ЗША, дзе Э. Хемінгуэй пачынае працаваць над раманам «Бывай, зброя!» – 1929 – наведванне Кубы, вяртанне ў ЗША, дзе Э. Хемінгуэй пачынае працаваць над раманам «Бывай, зброя!». З новай жонкай1929 г.

1930 – Хемінгуэй жыве ў пасёлку Кіа-Уэст у Фларыдзе, займаецца лоўляй буйнай марской рыбы і паляваннем – Хемінгуэй жыве ў пасёлку Кіа-Уэст у Фларыдзе, займаецца лоўляй буйнай марской рыбы і паляваннем – у верасні выходзіць кніга Хемингуэя пра бой быкоў «Смерць пасля поўдня» – у верасні выходзіць кніга Хемингуэя пра бой быкоў «Смерць пасля поўдня» – пісьменнік пачынае супрацоўнічаць у часопісе «Эсквайр»; у кастрычніку выдаецца зборнік апавяданняў «Пераможца не атрымоўвае нічога» – пісьменнік пачынае супрацоўнічаць у часопісе «Эсквайр»; у кастрычніку выдаецца зборнік апавяданняў «Пераможца не атрымоўвае нічога» – пачатак года Хемингуэй праводзіць ва ўсходняй Афрыцы, лета і восень жыве ў Гаване – пачатак года Хемингуэй праводзіць ва ўсходняй Афрыцы, лета і восень жыве ў Гаване. У Афрыцы. Рабочы стол пісьменніка ў Кіа-Уэсце

1936 – у студзені пісьменнік друкуе ў «Эсквайры» артыкул «Крылы над Афрыкай», у жніўні – апавяданне «Снягі Кіліманджара»; пасля пачатку грамадзянскай вайны ў Іспаніі ўдзельнічае ў зборы сродкаў для медыцынскай дапамогі рэспубліканскаму войску – у студзені пісьменнік друкуе ў «Эсквайры» артыкул «Крылы над Афрыкай», у жніўні – апавяданне «Снягі Кіліманджара»; пасля пачатку грамадзянскай вайны ў Іспаніі ўдзельнічае ў зборы сродкаў для медыцынскай дапамогі рэспубліканскаму войску. За працай, 1930-я гады На Кубе Дом пісьменніка ў Кіа-Уэсце 1935 – у кастрыніку выходзіць кніга Хемінгуэя «Зялёныя ўзгоркі Афрыкі».

1937 – сакавік – май Хемінгуэй праводзіць у Іспаніі, піша артыкулы пра вайну; 4 чэрвеня выступае на II кангрэсе амерыканскіх пісьменнікаў з антыфашысцкай прамовай «Пісьменнік і вайна» – на працягу года двойчы наведвае Іспанію, бывае на франтах; выходзіць новы зборнік Хемінгуэя «Пятая калона» – Хемінгуэй купляе непадалёк ад Гаваны сядзібу, якая на доўгія гады становіцца яго домам – 1941 – выходзіць раман пісьменніка «Па кім звоніць звон»; Хемінгуэй ажаніўся трэці раз, падарожжа пісьменніка ў Кітай. З Марлен Дытрых, 1938 г.

– Хемінгуэй на сваім кацеры «Пілар» «палюе» на нямецкія падводныя лодкі ў Карыбскім моры – вясной пісьменнік пераязджае ў Лондан, удзельнічае ў баявых палётах бамбардзіроўшчыкаў над Нямеччынай і акупіраванай Францыяй, у высадцы саюзных войскаў у Нармандыі, у баях за вызваленне Парыжа – у сакавіку вяртаецца ў ЗША.

1952 – у верасні аповесць «Стары і мора» публікуецца ў часопісе «Лайф» і выходзіць асобным выданнем; Хемингуэю прысуджаецца Пулітцэраўская прэмія – у пачатку лета Хемінгуэй упершыню пасля грамадзянскай вайны едзе ў Іспанію; у канцы года адпраўляецца ў Афрыку на сафары. Вокладка часоіса Лайф Аўтограф Хемінгуэя

1954 – у студзені Хемінгуэй двойчы трапляе ў авіякатастрофы; у кастрычніку Хемингуэю прысуджаецца Нобелеўская прэмія па літаратуры – Хемінгуэй прымае ўдзел у экранізацыі твора «Стары і мора» – пісьменнік пачынае працаваць на Кубе над кнігай аб Парыжы 20-х гадоў; увосень пераязджае на захад ЗША у Кетчум.

1959 – Хемінгуэй праводзіць лета ў Іспаніі, назіраючы за спаборніцтвам двух матадораў – жыве то на Кубе, то ў Іспаніі, з восені яго фізічны стан рэзка пагаршаецца, з'яўляюцца прыкметы псіхічнай дэпрэсіі, і ў канцы лістапада Хемінгуэя кладуць на лячэнне ў клініку.

1961 – Эрнэст Хемінгуэй вяртаецца ў Кетчум, дзе раніцай 2 чэрвеня здзяйсняе самазагубства.

Хемінгуэй вельмі патрабавальна адносіўся да таго, што павінна было выйсці з-пад яго пяра. Ён лічыў, што абавязаны казаць толькі тое, пра што не скажа больш ніхто, і толькі так, як ніхто іншы. У адным са сваіх інтэрвю пісьменнік падкрэсліў гэтую думку: пра мора і пра рыбацкія справы напісана ўжо шмат, «таму я павінен імкнуцца даведацца яшчэ пра нешта... я імкнуўся апусціць усё нязначнае дзеля таго, каб перадаць чытачам свой вопыт так, каб пасля чытання гэта стала часткаю іх вопыту і ўяўлялася так, нібы адбылося ў рэчаіснасці». Шлях ад задумы напісаць пра рыбака і пра мора да ажыццяўлення гэтай задумы аказаўся доўгім – звыш двух дзесяцігоддзяў. Але гэта быў час назапашвання вопыту, вывучэння людзей і іх жыцця, час пераадолення трагізму, што ўспрымаўся натуральнаю часткаю жыццёвага лёсу чалавека, час пераадолення сумненняў і разладу, унутранай раздвоенасці, уласцівай многім героям Э. Хемінгузя. СТАРЫ І МОРА

У адным са сваіх нарысаў («На блакітнай вадзе») ён напісаў гісторыю пра рыбака – яна і стала асноваю сюжэта будучага твора: «Другім разам у Кабаньяса стары спаймаў вялізнага марліна, які ўцягнуў яго лодку ў мора. Праз два дні старога падабралі рыбакі ў шасцідзесяці мілях ва ўсходнім накірунку... Ён рыдаў, калі рыбакі падабралі яго, напалову зваряцелага ад сваёй страты, а акулы ўсё яшчэ працягвалі кружыцца вакол яго лодкі». Хемінгуэй шмат гадоў пражыў на Кубе, побач з морам, – і мора стала яго запаветнай тэмай. Цяпер ён ведаў шмат пра яго: пісьменнік сустракаўся з рыбакамі, рыбачыў з імі, сядзеў у шынках, гадзінамі слухаючы апавяданні пра лоўлю рыбы і пра мора. Яшчэ ён знайшоў свайго героя. Гэта быў ужо не трагічны герой папярэдніх твораў, які ўжо не імкнуўся забыцца пра жахі сусветных войн – Першай і Другой. Гэты герой увогуле не быў удзельнікам войнаў. Не жыў ён і ў мітуслівасці горада, не займаўся справамі дзелавых і практычных людзей, абцяжараных грашыма і комплексамі.

Фінал аповесці застаецца адкрытым. Але ён, у адрозненне ад іншых твораў Хемінгуэя, не трагічны, а аптымістычны. Санцяга дабіраецца да берага з касцяком вялікай рыбы. Аказваецца, ён не адзінокі. Аказваецца, яго шукалі і чакалі. Акрамя мора і хлопчыка ў старога ёсць яшчэ людзі, якім ён патрэбны і якія думаюць аб ім. Адсюль – вобраз сусвету, у які ўваходзяць мора і зямля, жыхары сушы, рыбы і птушкі, жывёлы і расліны, усе прыродныя стыхіі. З усімі імі адчувае моцную непарушную сувязь стары Санцяга. Гэты новы герой Э. Хемінгуэя, упершыню ў творчасці амерыканскага пісьменніка ўвасабляе ідэю адзінства чалавека з прыродаю (а да такой еднасці імкнуліся многія яго героі), чалавека з людзьмі, чалавека нават з самім сабою, з уласнаю душою і думкамі. Дзякуючы гэтаму адзінству становіцца відавочным і тое месца чалавека ў свеце, якое належыць толькі кожнаму паасобку, сцвярджаецца думка пра ўдзел чалавека ў вечным колазвароце жыцця, дзе кожная рэч і кожная істота адыгрываюць сваю адметную і непадобную адна на адну ролю.

Асаблівасці твора 1.Твор успрымаецца як алегорыя жыццёвай барацьбы чалавека, набывае характар сімволіка-філасофскага разважання аб законах быцця. «Стары і мора» – кніга аб вечным дыялектычным паядынку паміж індывідуальна- непаўторнага Чалавека з Жыццём (лёс, рок як праявы стыхійных сіл прыроды). 2.Прасторава-часавыя адносіны ў аповесці ўключаюць у сябе не толькі сучаснасць, але і мінулае (успаміны старога), дзеянне разгортваецца на фоне неба, мора і зямлі, што дапамагае пісьменніку перадаць рух часу. 3.Цэнтральныя персанажы твора не толькі стары рыбак і хлопчык, але і меч-рыба, вялізны марлін, які ўвасабляе ў аповесці мора. Цесная сувязь старога з рыбай, хоць адзін находзіцца ў лодцы, а другі – у цёмнай глыбіні акіяна, сімвалічна выяўляе сувязь чалавека з прыродай. Іх змаганне – гэта вечная спрэчка чалавека і прыроды.

«Са «Старым чалавекам і морам» мне незвычайна пашанцавала, – адказваў у адным са сваіх інтэрвю Хемінгуэй на пытанне пра асаблівасці літаратурнага майстэрства, – мне ўдалося данесці да чытача свой жыццёвы вопыт і прытым такі, пра які яшчэ ніхто не пісаў. Удачу прынесла тое, што я спазнаў добрага старога і добрага хлопчыка, а пісьменнікі ў апошні час забылі, што добрыя людзі яшчэ існуюць. Акрамя таго, і акіян не меней, чым чалавек, варты апісання. Вось мне і пашанцавала ў тых мясцінах. Я бачыў вяселле марлінаў і ведаю, як гэта бывае. Таму я апусціў гэта. Я бачыў, усё ў тым жа самым месцы, статак у пяцьсот з нечым кашалотаў даўжынею амаль у шэсцьдзесят футаў і ўпусціў яго. Таму я гэтага не апісваў. Не напісаў і тых гісторый, пра якія даведаўся ў рыбачай вёсцы. Але такія веды ўтвараюць падводную частку айсберга».