Лекарственными растениями принято называть виды, содержащие биологически активные вещества, действующие на организм человека и животных и используемые с лечебными целями. Уже на самых ранних стадиях развития человеческого общества растения были не только источником питания людей, получения одежды, орудий труда и защиты. Они помогали человеку избавиться от болезней. Изучая археологические находки, этнографы установили, что, по- видимому, не было на земле такого племени, которое не знало бы лекарственных растений. Самый древний из дошедших до нас медицинских терминов – это глинописная табличка, найденная при раскопках шумерского города Ниппура. На ней даны прописи 15 рецептов. Отцом европейской фармокогнозии считается греческий врач Диоскорид, живший в 1 в.н.э. Им установлено описание всех лекарственных растений, употребляющихся в античном мире. Наибольшую славу среди римских медиков заслужил Клавдий Гален. Он начал изучать медицину с 17 лет, предприняв путешествие по разным городам и странам, после чего стал практикующим врачом среди гладиаторов. Перу Галена принадлежит около 200 трактатов по медицине. Древнейшим памятником русской медицинской литературы является статья в «Изборнике Святослава», в которой содержатся медико-гигиенические правила. В 16 веке, по приказу царя Федора Иоановича был составлен «Травник тамошних и здешних зелий». Позднее стали открываться аптеки и учреждается Аптекарский приказ, который следил за сбором трав и подбирал травников. В период 1914 – 1917 г.г. активизируются работы по выявлению ресурсов отечественных растений и поискам отечественных заменителей импортного сырья. Особую роль сыграли лекарственные растения во время Великой отечественной войны. В Сибири создавались комитеты ученых. Проблема была одна – изыскание и использование местного лекарственного сырья для нужд госпиталей и больниц. В настоящее время на земном шаре в качестве лекарственных растений используют около видов. В России – примерно 350 официальных видов. Растительный мир подарил человечеству огромное богатство – растения, содержащие в своем составе уникальные компоненты биологически активных веществ, которые более родственные человеческому организму, по своей природе, нежел

Кніга прысвечана 170-гадоваму юбілею выдатнай польскай пісьменніцы і класіку польскай літаратуры Элізе Ажэшцы Кніга прысвечана 170-гадоваму юбілею выдатнай польскай пісьменніцы і класіку польскай літаратуры Элізе Ажэшцы Год выдання: 2012 Месца выдання: Мінск, выдавецтва Кнігазбор Кніга выйшла ў свет, дзякуючы ініцыятыве і намаганням кандыдата біялагічных навук, упраўляючага НВК Біятэст – Мікалая Аляксандравіча Дарашкевіча Год выдання: 2012 Месца выдання: Мінск, выдавецтва Кнігазбор Кніга выйшла ў свет, дзякуючы ініцыятыве і намаганням кандыдата біялагічных навук, упраўляючага НВК Біятэст – Мікалая Аляксандравіча Дарашкевіча

Нарысы ў кнізе змешчаны ў пяці частках на дзвюх мовах: польскай і беларускай … маю надзею, што з часам гэтыя малыя творы далучацца да беларусазнаўства. Э. Ажэшка Э. Ажэшка … маю надзею, што з часам гэтыя малыя творы далучацца да беларусазнаўства. Э. Ажэшка Э. Ажэшка

…рэальнае веданне народам расліннага свету, настолькі дакладнае,што смела можна сцвярджаць: ад самага высокага дрэва да найдрабнейшай травінкі, якія растуць на той самай зямлі, што і ён, няма такой расліны, якая ў яго мове не мела б назвы, а ўжо у саміх тых назвах выяўляецца назіральнасць, выказаная вобразна і паэтычна,.. ______________________________________________________ Ажэшка, Э. Людзі і кветкі над Нёманам. – Мінск, – Ч.1 – С. 16. Першая публікацыя нарыса …З моманту публікацыі нарыса ў 1888 годзе на старонках навукова-этнаграфічнага часопіса Вісла ён ніколі не перадрукоўваўся на мове арыгінала. У беларускім варыянце нарыс убачыў свет толькі ў 2000 годзе ў скарочанай форме разам з іншымі аповесцямі і апавяданнямі Э. Ажэшка. (з анатацыі да выдання)

У першай, другой і трэцяй частках кнігі прыведзена больш за 220 назваў лекавых раслін з іх характэрнай уласцівасцю. Пазначаны на мове жыхароў вёсак над Нёманам. Назву кожнай пісьменніца прыводзіць на трох мовах – польскай, беларускай і лацінскай. Трэцяя частка кнігі аздоблена этнаграфічнымі звесткамі. Запісана каля 160 пагаворак, прымавак, загадак, народных песень і легенд звязаных з бытам, мовай і культурай жыхароў края. У першай, другой і трэцяй частках кнігі прыведзена больш за 220 назваў лекавых раслін з іх характэрнай уласцівасцю. Пазначаны на мове жыхароў вёсак над Нёманам. Назву кожнай пісьменніца прыводзіць на трох мовах – польскай, беларускай і лацінскай. Трэцяя частка кнігі аздоблена этнаграфічнымі звесткамі. Запісана каля 160 пагаворак, прымавак, загадак, народных песень і легенд звязаных з бытам, мовай і культурай жыхароў края.

У заключнай V ч. кнігі перад чытачом паўстае маляўнічая карціна, калі ў чэрвені найбольш буяе разнатраўе і расліннасць на пагорках над самым Нёманам, дзе … палянкі, зарослыя чаборам, мелі выгляд аздобленых аметыстамі падушачак, акруглыя кветкі паслёнаў і дзевяціранак выглядалі, як рассеяныя па зямлі малыя і вялікія сонейкі, рамонкі ў смузе ценю ці сонечнага святла нагадвалі агромністыя гронкі белых зорак, узвышаліся бледна-ліловыя кароны станеба (валяряны), нібы складзеныя з невялікіх зорачак…. І далей: …лес быў поўны пахаў жывіцы, мёду, чабору, валяряны, суніц, розных відаў мяты. _________________________________________________________ Ажэшка, Э. Людзі і кветкі над Нёманам. – Мінск, – Ч.5 – С. 75 –76. Першая публікацыя нарыса