Барока – мастацкі стыль, што пераважае з канца XVI да сярэдзіны XVIII ст. у мастацтве Еўропы.

Асноўныя рысы барока - параднасць, урачыстасць, пышнасць, дынамічнасць. Архітэктура барока адрозніваецца: прасторавым размахам, плыннасцю крывалінейных формаў, зліццём аб'ёмаў у дынамічную масу, багатым скульптурным дэкорам,

В. В. Растрэлі, І. Ф. Мічурын. Андрэеўскі сабор у Кіеве Асвячоны ў 1767.

Л. Берніні. Скала Рэджэ (Каралеўскія ўсходы) у Ватыкане ў Рыме

Самымі бачнымі італьянскімі сучаснікамі Берніні ў перыяд сталага барока былі архітэктар Бараміні і мастак, і архітэктар П'етра ды Кардону

Тыповая для барока рэлігійная кампазіцыя паказвае святых ці Мадонну ў асяроддзі анёлаў у віхуры якія ўскінуліся драпаванняў і кучаравых аблокаў. *П'етра ды Кардону. Плафон у Палац Барберини у Рыме

Барока спрыяла стварэнню тэатральных эфектаў, дасцигаушчыся асвятленнем, і лжывай перспектывай і эфектнымі сцэнічнымі дэкарацыямі.

Мода эпохі барока. Гарнітуру былі характэрны: чапурыстасць, пышнасць, багацце ўпрыгожванняў. Ідэалам мужчыны быў Людовік XIV, "кароль- сонца", майстэрскі наезнік, танцор, стралок. Ён быў нізкі ўзростам, таму насіў высокія абцасы. Ён адзін меў права насіць чырвоныя абцасы.