Творчасць Раісы Баравіковай. Раіса Андрэеўна Баравікова нарадзілася 11 мая 1947 года ў вёсцы Пешкі Бярозаўскага раёна. Як і ўсе, для каго паэтычная творчасць. - презентация

1 Творчасць Раісы Баравіковай

2 Раіса Андрэеўна Баравікова нарадзілася 11 мая 1947 года ў вёсцы Пешкі Бярозаўскага раёна. Як і ўсе, для кого паэтычная творчасць стала ў будучым справой жыцця, рана почала пісаць верши, якія былі апублікаваны ў раённай газете, калі аўтарцы споўнілася 13 гадоў. Бярозаўскае літаратурнае аб ' яднанне дало шчаслівы старт многім ведомым поэтам, у ліку якіх равеснікі - землякі Алесь Разанаў і Раіса Баравікова, творчыя індывідуальнасці якіх сфарміраваліся ў далейшым як зусім непадобныя, хутчэй палярныя з ' явы.

3 Раіса Баравікова атримала спецыяльнасць мастацкага перакладчыка ў Літаратурным інстытуце імя М. Горкага ў Маскве, затем працавала рэдактарам на кінастудыі " Белар Раіса Баравікова атримала спецыяльнасць мастацкага перакладчыка ў Літаратурным інстытуце імя М. Горкага ў Маскве, затем працавала рэдактарам на кінастудыі " Беларусьфільм ", у газетах і часопісах, была галоўным рэдактарам часопіса для жанчын " Алеся ", а з 2002 г. узначальвае часопіс " Маладосць ", які пад яе кіраўніцтвам за кароткі час стаў адным з самых популярных беларускіх выданняўусьфільм ", у газетах і часопісах, была галоўным рэдактарам часопіса для жанчын " Алеся ", а з 2002 г. узначальвае часопіс " Маладосць ", які пад яе кіраўніцтвам за кароткі час стаў адным з самых популярных беларускіх выданняў.

4 Раіса Баравікова – аўтарка зборнікаў " Рамонкавы берег " (1974), " Слухаю сэрца " (1978), " Такое кароткае лета " (1981), " Адгукнуся голасам жалейкі " (1984), " Каханне " (1987, Дзяржаўная прэмія імя Аркадзя Куляшова ), " Пад не бампер шага спаткання " (1990), " Люстэрка для самотнай " (1992, Дзяржаўная прэмія РБ імя Я. Купалы ), кніг для дзяцей, гістарычнай драмы " Барбара Радзівіл ". У паэзіі Р. Баравіковай створаны адметны жаночы лірычны характер, якому, у адрозненне ад актыўнага і рацыянальнага мужчынскага початку, уласцівы пачуццёвасць, мяккасць, абвостраная тревога за ўсё живое ў свеце, добрыня і безоглядная ахвярнасць, прага суладдзя і прыгажосці. У індывідуальным светабачанні паэткі, па словах даследчыцы В. Шынкарэнкі, пераважае жаночы захоплена - сузіральны і адначасова моральна - павучальны падыход. Сапраўды, Р. Баравікова не перастварае свет ( як, скажем, А. Разанаў ), а адлюстроўвае яго праз люстэрка сваёй, часцей самотнай, души.

5 Інтымная лірыка была і застаецца асновай паэтычнага свету Р. Баравіковай, і крытыка высока яе ацэньвае. Т. Бондар у артикуле " Чатыры спробы назвать таямніцу " назвать расставіла " вехі кахання " па кнігах Р. Баравіковай : ад юнацкіх летуценняў да ўсведамлення адказнасці перед светам, ад упэўненасці ў абранніцтве да раз у меня складанасці і высокага прызначэння жыцця. У вершах пра каханне Р. Баравікова мужа ўздымацца і да філасофскіх абагульненняў : Казаў мудрец : яна – і нарекание, і солнца, і пякучай цемры сплаў... " Якія воды мне дало каханне !" але... спярша душу яму аддаў. Гляджу на ўсё вачамі маладымі, і гнеўнымі, і добрымі ўдвая... Каханне і прынізіць, і... ўзніме, пакуль у ім жыве душа мая.

6 Аднак Р. Баравікову цікавіць не толькі тэма кахання. У яе лірыцы натуральна і ўпэўнена гучаць філасофскія матывы. Паэтэсу тривожаць той факт, это наш свет губляе нешта важное, людзі радзей думаюць пра высокая і вечная. Р. Баравікова праз трапную і ўзвышаную да мастацкага абагульнення деталь умение передаць шчымлівае пачуццё пра самое дарагое, родная, страчанае ў далёкіх гадах. Хоць бы той пасаджаны дзедам на ўспамін ля дарогі куст язміну, это ўбачыла поэтесса з окна цягніка : Цяпер той куст здаецца дварняком, это некалі ляцеў усім пад ногі, ён за любым бяжыць товарняком, бяжыць... і застаецца ля дарогі. Нязвыклы, смелы, але зрокава і псіхалагічна дакладны вобраз. Паэтэса ўмее зразумець і па - мастацку передаць светло сапраўднага таланту ў старэчых вачах ( верш " Птушачка "), роспач маці, якая три дні шукае ў чужим горадзе не надта ўважлівага сына ( як много гаворыць трапная деталь : зморшчаны яблок упаў з кішэні – сыну везла...). Гэта сведчыць аб сапраўднай чалавечай сталасці, глыбіні души.