Скачать презентацию
Идет загрузка презентации. Пожалуйста, подождите
Презентация была опубликована 10 лет назад пользователемГерман Свирин
2 Юрий Владимирович Голуб родился в деревне Горно Зельвенского района в 1947 года. Закончил Зельвенскую среднюю школу 1. В 1970 году закончил филологический факультет БГУ имени В.И. Ленина и с этого времени работал редактором на Гродненской студии телевидения. С 1978 года - заведующий отделом культуры областной газеты «Гродненская правда», а с 1979 года заведующий отделом художественного вещания Гродненского областного радиовещательного объединения. Возглавляет Гродненское областное отделение Союза белорусских писателей. Живет в г. Гродно.
3 Лирика Ю. Голуба свежая, яркая, лаконичная. Особенна интонацией, образами, внутренней рифмовкой. Смелые, парадоксальные метафоры раскрывают щедрость и энергию лирического переживания, помогают чувствовать полноту жизни. Очень органичны и лиричны и ярки в его творчестве местные мотивы, которые проникнуты конкретно-«примерными» наблюдениями, что взрываются своеобразной поэтической энергией.
4 Начал печататься в районной газете «Праца» в 1963 году, в республиканской печати с 1965 года. Выдал сборники поэзии: «Гром на зялёнае голле» 1969 г., «Дрэва навальніцы» 1973 г., «Векапомнае поле» 1976 г., «Помню пра цябе» 1983 г., «Сын небасхілу» 1989 г., «Поруч з дажджом» 2001 г., «Зажураны камень» 2002 г., «Брама зімы» 2004 г. Автор книги для детей «У бары грыбы бяры» (1986).
5 ЗЭЛЬВЕНСКІЯ ЛЯСЫ Зэльвенскія лясы, Не я адзін вам удзячны За шэпты і галасы, Найбольш за пошум зямлячы. У вольхах блішчыць ручэй. Сцежка ідзе на ўзлесак. Тут не ідуць шпарчэй I воблакі, і пралескі. Зэльвенскія лясы, Недзе ў вашых сховах Мох растраслі ласі, Гнёзды звіла замова. Замова ад тапара, Вогнішча, буралому. Гойдаецца на барах Полаг зялёнага грому. Хвоя мкне да акон: Горад ёй даў суглінкі. Стукнецца ў балкон Зэльвенская галінка. Гора найлепш не мець. Будзь жа шчаслівы самы. Будзе рэха ляцець Зэльвенскімі лясамі ПАЕЗДКА Ў ЗЭЛЬВУ Успаміны па кім На аддаленых землях? Іх, самотных, пакінь I збірайся ў Зэльву. Там, У згадках на дне Пад завесаю высяў Сад гадоў расквітнеў, Сноў калодзеж не высах. У пясчаных слядах Зноў гасцінец адметны. I раса, як слюда, Сонца выкапень медны. Назбіраеш вачам Неба колер у жыце. Будзе ён прывячаць: Знача, жыта і жыцьме. Будзе жытам ісці, Возам ехаць дарога. Ды і ў ім, бы ў трысці, Хваля дня дарагога. Дождж прайдзе наўскасы У грымотнай паставе. Стануць промні касіць Маладую атаву. I з пахілых плячэй Атрасаюцца звягі. Стане верад плытчэй, Паглыбее развага. Сэрца ў сумных гадах Нерашучае вельмі. Але што тут гадаць Дык паедзьма ў Зэльву. ЭЦЮД НА ЗЭЛЬВЕНСКІМ ВАДАСХОВІШЧЫ Не скрэсліць неба ў клетку Руцэ худога бонзы. Чмялі варушаць бронзу Над вухам у палетка. Рамеснік-валацуга За грош сябе затопча. А хваля камень точыць, Шаруе ветру цуглі. Страката скачуць краскі. За пэндзлік служыць песцік. Біблейскі вокліч весціць: Адсюль красу не ўкрасці. Караскаецца чайка У неба зноў, дурніца. А ў доле блісь вадзіца, Сядай і закачайся!.
6 Лауреат литературной премии имени А. Кулешова. Отдельные произведения переведены на русский, украинский, литовский, польский, немецкий, словацкий языки.
Еще похожие презентации в нашем архиве:
© 2024 MyShared Inc.
All rights reserved.