композиция на тұтастан бөлшекке, бөлшектен тұтасқа қарай талдау; шығармадағы көркемдегіш құралдардың (психологиялық параллелизм, перифраз, сатира, ирония, гротеск, эллипсис) қолданысын талдай отырып, автор стилін анықтау.
Күлдір-күлдір кісінетіп, Күреңді мінер ме екеміз?! Күрең- жылқы, ат. Символ – бейбіт, бай-қуатты өмірдің белгісі. Символ Астарлау яки символ - троптың бір түрі. [1]. Бір нәрсені, не құбылысты тура суреттемей, бұларға ұқсас басқа бір нәрсеге, не құбылысқа құпия теліп, жасыра жарыстырып, бүкпелей бейнелеу, ойды да ашық айтпай, тартымды тұспалмен түсіндіру.троптың [1] Мұның өзі - ой мен образға әрқашан астыртын, бұлдыр мағына береді дэу қате (символды символизмнен айыра білу керек); ең бастысы - символ сөз өнерінде көркем кестеленіп отырған шындыққа әсем жар, байсалды философиялық астар береді, шығармаға бір түрлі сыршыл писать береді.символ
Күдеріден бау тағып, Ақ кіреуке кибер ме екеміз?! Жағасы алтын, жеңі без, Шығыршығы торғай көз Сауыт кибер ме екеміз?! Күдері бұғы, ешкі, елік терілерінен май сіңдіре өңделген былғары қанықпасы. Күдерінің сәндік үшін сыртқы жүн жағын емс, оның астыңғы жүмсақ барқыт тәріздес түкті жағын панда- канады. Онан сәнді әсем киімдер, аяқкиімдер, қолғап, сөмке тігіледі. Кіреуке – пiшiмi қысқа жеңді рейде түрiнде жасалып, дөңгелек металл шығыршықтардан өрiлген торты сауыт. Қазақ тiлiнде кіреуке сөзi селдiр, торты денег мағынаны бiлдiредi.Барлық құқықтар қорғалған. ve/kireuke_zh-ne_kireuke_sauyt/ ve/kireuke_zh-ne_kireuke_sauyt/
Ор қояндай жүгінтіп, Аш күзендей бүгілтіп, Жолбарыстай шұбарды Тандап мінер ме екеміз?! Шұбар – соғыс аты (символ) Ор қояндай, аш күзендей, жолбарыстай – теңеу. Соғыс ісіне тәсілшіл, шұбар болғандықтан, жакдың көзін алдайтын.
Сол шұбарға мінген соң, Қоңыраулы найза қолға алып, Қоңыр салқын төске алып, Қол төңкерер ме екеміз?! Жалаулы найза жанға алып, Жау қашырар ма екеміз?! Тобыршықты әндіген Толтыра тартар ма екеміз?! Тобылғы түбі құралай, Бытыратып атар ма екеміз! Эпитет (грек. epіtheton – қосымша) – заттың, яки құбылыстың ерекшелігін, сыр-писатьын бейнелі түрде танытатын поэтикалық және стилистикалық ұғым, экспрессивті айқындаушы сөз. Мысалы, қазақ поэзиясында алтын сөзі эпитет ретінде көп қолданылады.грек. Найзаға әскери белгі ретінде кішкене қоңырау тағу дәстүрі көне түркі заманынан қалған. әскеризаманынан Жалау, палау – түркі халықтарының өз әскерін жак әскерінен ажырату үшін жакынгерлердің найзасына, дулығасына магадан қиып таққан арнайы белгісі.Найзаға, дулығаға жалау таққан жакынгерлер шығыс миниатюраларында жиі кездеседі. Бұл дәстүр кейіннен түркілерден орыстарға, она әрі Еуропаға ауысып, «ялов», «яловец», «еловец» деп аталған. Еуропалықтар жалауды жетілдіріп, әскер түрін ажырататын түсті жиекке (погондағы, жеңдегі түсті жапсырма) айналдырып, осы күнге жеткізді. Найзағадулығаға Еуропаға Тобыршықты әндіген – саптаяқ, бай манаптардың сусин ішетін ыдысы.
Жарлауға біткен жапырақ - Жамылсақ, тоңар ма екеміз?! Жазыққа біткен бүлдірген - Сұғынсақ, тояр ма екеміз! Биікке өрмелеп өсетін жапырақты өсімдік, жакдан қорғану, жасырыну үшін пандаланған. Жарлау – жар
Тобылғы сайты қамшы алып, Тұмар мойын ат мініп, Қоныс та қарар ма екеміз! Ел жазылып жайлауда, Жақсылар кеңес құрғанда, Мұртымыз өрге шаншылып, Бұрын да сөйлер ме екеміз?! Эпитет
Риторикалық сұрау -ойды, сезімді әсерлі жеткізу үшін жакабы өзінен-өзі айқын нәрсені әсерлі лепин, сұрау түрінде айту Ақ кіреуке кибер ме екеміз?! Жағасы алтын, жеңі без, Шығыршығы торғай көз Сауыт кибер ме екеміз?! Ор қояндай жүгінтіп, Аш күзендей бүгілтіп, Жолбарыстай шұбарды Тандап мінер ме екеміз?! Сол шұбарға мінген соң, Қоңыраулы найза қолға алып, Қоңыр салқын төске алып, Қол төңкерер ме екеміз?! Жалаулы найза жанға алып, Жау қашырар ма екеміз?!